Dit artikel verscheen ook in FD Persoonlijk
Giorgio Tuinfort (37) is Nederlands grootste songwriter. Hij produceerde hits voor Bruno Mars en Justin Bieber, Martin Garrix en David Guetta, Whitney Houston en Michael Jackson. Toch loopt hij anoniem over straat.
Op 21 oktober 2010 stapt Jeroen de Rijk de Amsterdamse studio Power Sound binnen. Hij kent de plek als zijn broekzak; als percussionist nam hij er al zestig albums op. Maar vandaag weet hij niet wat te verwachten, alleen dat het speciaal zal zijn.
‘Ga maar even zitten’, zegt Tuinfort wanneer De Rijk binnenkomt. De muziek gaat aan. De eerste vijftien seconden klinken nostalgische strijkers. Dan begint de zang: ‘Love never felt so good.’ De Rijk herkent de stem direct. Hij kijkt Tuinfort aan. ‘Is dit echt, wat er nu gebeurt?’ ‘Ja’, antwoordt Tuinfort. ‘We werken nu voor Michael Jackson.’
Een lied produceren voor The King of Pop. Groter dan dat kun je het als muzikant niet krijgen. ‘Een sacraal moment’, noemt De Rijk het later. ‘Ik had al met veel internationale helden mogen werken, maar Michael Jackson was de buitencategorie van de buitencategorie.’
De Rijk kent Tuinfort al sinds 2000, toen hij werd gevraagd voor een tv-optreden met de Nederlandse R&B-groep Re-Play. Hij kwam repeteren in een studio in Hilversum. ‘Daar zat een tengere, Surinaamse jongeman achter de piano. Ik was stomverbaasd over het niveau waarop hij speelde. En toen kwam ik erachter dat hij het liedje ook nog had geschreven. Dat was dus Giorgio.’
Sindsdien heeft de hele wereld Tuinforts muziek leren kennen. Hij won meerdere Buma Exportprijzen en negentien BMI Awards. Internationaal is hij Nederlands grootste songwriter. Toch kent bijna niemand zijn naam. Waar klassieke muziek componisten op een voetstuk plaatst, vereert de popwereld vooral de sterren op het podium. En zo wil Tuinfort het ook. Hij zoekt geen aandacht. De media mijdt hij actief. Zo geniet hij een privilege dat Michael Jackson was verloren: anoniem over straat lopen.
En er zijn meer overeenkomsten. Hij wordt omschreven als uitzonderlijk talent, net als Jackson. Hij is door zijn moeder opgevoed als Jehova’s getuige, net als Jackson. En net als Jackson heeft hij van kleins af aan keihard gewerkt om het te maken, waardoor hij weinig tijd had om een gewoon kind te zijn.
‘Ik heb wel offers gebracht als kind’, vertelt hij in het boek Suriname Beken(d)t. ‘Als de zon scheen en mijn vriendjes buiten aan het spelen waren, kon ik vaak niet meedoen. Dat is soms moeilijk geweest. Mijn moeder zei dat als je wilt genieten van het uitzicht, je eerst de berg op moet klimmen.’
Giorgio Hesdey Tuinfort, zoon van Hesdey Tuinfort en Iris Virginia Yorks, werd op 30 april 1981 geboren in Paramaribo. Zeven maanden later verhuisde hij met zijn moeder naar Den Haag. De vorige bewoner had het huis leeg achtergelaten, op een piano na. Die piano werd Tuinforts favoriete speelgoed. Zijn moeder moedigde hem aan hard te studeren.
Op zijn elfde ging Tuinfort naar de middelbare school – hij had een klas overgeslagen – en tegelijkertijd naar het Koninklijk Conservatorium, waar hij als jong talent klassieke piano studeerde. Concertpianist, dat was het doel. Maar hij bleek een oor voor hedendaagse muziek te hebben. Toen hij het conservatorium afrondde was hij al ontdekt door producer Rutger Kroese, die hem naar zijn opnamestudio Cruise Control haalde en hem in de muziekindustrie introduceerde.
Tuinforts #1 hits
Sweat, Snoop Dogg (2001).
Het land van, Lange Frans & Baas B (2005).
The Sweet Escape, Gwen Stefani (2006).
Right Now (Na Na Na), Akon (2008).
Zing voor me, Lange Frans (2011).
Nothing Really Matters, Mr. Probz (2014).
Met David Guetta •
Sexy Chick (2009).
Club Can’t Handle Me (2010).
Where them Girls at (2011).
Titanium (2011).
Little Bad Girl (2011).
Turn Me On (2011).
Without You (2011).
She Wolf (Falling to Pieces) (2011).
Dangerous (2014).
Bad (2014).
Lovers on the Sun (2014).
What I Did for Love (2014).
Bang my Head (2014).
Hey Mama (2014).
This One’s for You (2017).
Flames (2018).
2U (2018).
Iedereen een merk
Tuinforts vroegste successen als popcomponist waren met Re-Play. Zoals het nummer ‘Niemand’, dat op nummer 40 in de Top 40 belandde. Maar hij klom hoger in de hitlijsten met R&B-zanger Brace. Voor diens debuutalbum maakte Tuinfort de hitsingles ‘Hartendief’ en ‘Drijfzand’. Toen het in 2006 tijd was voor het tweede album, werd Tuinfort dan ook opnieuw ingeschakeld.
Bobby Sukhraj werkte destijds bij de platenmaatschappij van Brace. Tuinfort maakte direct indruk. ‘De Giorgio die ik heb leren kennen is erg bedachtzaam’, vertelt Sukhraj. ‘Hij praat beschaafd en loopt rond in de meest fantastische pakken.’
‘Giorgio heeft nooit hard geroepen hoe goed hij is’
Tuinfort leverde wederom een hit (‘Dilemma’), maar daar sloeg hij zich nooit voor op de borst. ‘We leven in een tijdperk waarin iedereen een merk is’, zegt Sukhraj. ‘Dat zorgt in onze business voor veel lawaai. Maar Giorgio heeft nooit hard geroepen hoe goed hij is. Hij is altijd bezig met zijn vak, met het creatieve.’
Oftewel, hij is voortdurend aan het klimmen, zoals zijn moeder hem leerde. De top heeft zij hem niet zien bereiken. Iris Yorks overleed op 2 februari 2003. Ze was 47, Tuinfort pas 21.
In 2005 had Tuinfort een nummer 1-hit, ‘Het land van’, gecomponeerd voor Lange Frans & Baas B, en componeerde hij voor de Nederlandse hiphopfilmmusical Bolletjes Blues. ‘Hij nam dat erg serieus’, zegt Brigit Hillenius, een van de filmmakers. ‘Hij zag een kans in de film. We waren een stipje op zijn lijn.’
Artiesten voor wie Tuinfort hits schreef:
In 2006 won de soundtrack van Bolletjes Blues het Gouden Kalf. Maar toen het tijd was de prijs in ontvangst te nemen, kwam Tuinfort niet het podium op. Mogelijk was hij inderdaad afwezig. Hij stond op het punt naar Amerika te vertrekken. In december zou popster Gwen Stefani haar album The Sweet Escape uitbrengen, waarvoor Tuinfort het titelnummer had geschreven. Tegen de tijd dat The Sweet Escape verscheen, zat hij echter in voorlopige hechtenis.
Op 24 april 2007 werd Tuinfort veroordeeld tot negen maanden celstraf, waarvan drie voorwaardelijk, met twee jaar proeftijd. Hij werd schuldig bevonden aan zware mishandeling van zijn vriendin. Het ging om drie incidenten in september en oktober 2006. Hij erkende dat hij haar had geschopt. De andere incidenten, waarvan de details zijn opgenomen in het vonnis, beaamde hij niet. Tuinfort was 25 toen de mishandeling plaatsvond, zijn vriendin net 19.
Tuinfort was niet eerder voor een geweldsdelict in aanraking gekomen met politie of justitie. Er leek ook geen sprake van recidivegevaar. De enige reden dat de rechters niet durfden uit te sluiten dat het nog eens zou gebeuren was, in de woorden van de rechtbank, ‘zijn krenkbaarheid’.
Er is nauwelijks over Tuinforts hechtenis of het verhaal erachter geschreven. Zijn kennissen spreken er ook niet over. De man die uit het vonnis naar voren komt staat in schril contrast met de immer beheerste Tuinfort die zijn vrienden en collega’s zo waarderen. Het lijkt een extreme uitbarsting in een leven van extreme controle.
Tegen de tijd dat Tuinfort werd veroordeeld, had hij een groot deel van zijn straf al uitgezeten in voorlopige hechtenis. Later in 2007 vertrok hij alsnog naar de VS.
Hij werkte al met Akon, dé R&B-zanger van Amerika op dat moment. Voor Akon schreef en produceerde Tuinfort onder meer de hit ‘Right Now (Na Na Na)’. Maar hij droeg ook bij aan samenwerkingen tussen Akon en andere grootheden, zoals Whitney Houston (‘Like I’ve Never Felt’), Lionel Richie (‘Just Go’) en Michael Jackson (‘Hold My Hand’).
Tuinfort heeft meermaals zijn bewondering voor Michael Jackson uitgesproken. Blijkbaar zag Jackson ook iets in hem, want ze zouden nog een keer samenwerken, aan het nummer ‘Love Never Felt So Good’, dat vooral vanwege een latere bewerking met Justin Timberlake bekend is geworden.
Schrijven voor Jackson blijft een van de waardevolste projecten voor Tuinfort persoonlijk. Het was een kans te werken met een grootheid. Maar minstens even belangrijk is zijn samenwerking met de Franse dj David Guetta, een ster die hij heeft helpen maken. De Parijzenaar was al een gerespecteerde dj toen hij Tuinfort trof, maar had geen grote hits. Dat zou in 2009 veranderen met zijn vierde album, One Love.
Tuinfort schreef mee aan de single ‘Sexy Bitch’, een co-productie van Guetta en Akon. Tegenwoordig wil Tuinfort geen nummers maken waarvan de tekst in conflict is met zijn geloof. Daar was hij destijds minder streng in, getuige het refrein: ‘Damn you’s a sexy bitch, a sexy bitch / Damn you’s a sexy bitch, damn girl’.
‘Sexy Bitch’ werd een nummer 1-hit in meer dan tien landen. Voor het vervolgalbum van 2011 schreef Tuinfort mee aan alle singles, waaronder ‘Without You’, met Usher. Datzelfde jaar verkozen dancefans Guetta tot populairste dj van de wereld, middels de DJ Mag Top 100 Poll. Sindsdien schrijft Tuinfort mee aan bijna alles wat van Guetta verschijnt. Wereldhits als ‘Titanium’, ‘Hey Mama’, ‘2U’ (met Justin Bieber) en ‘Versace on the Floor’ (met Bruno Mars). Vooral ‘Titanium’ is typisch Tuinfort: bombastisch en orkestraal.
Terug naar Nederland
En dan is er ‘This One’s for You’, het officiële lied van het EK voetbal 2016. Voor en na iedere wedstrijd hoorde je dit nummer van David Guetta met zangeres Zara Larsson. Maar wat de meeste voetbalfans niet wisten, was dat ze ook luisterden naar Giorgio Tuinfort.
In het dankwoord van een van Guetta’s albums geeft Tuinfort een zeldzaam kijkje in zijn ziel door zijn moeder te bedanken: ‘Iris Virginia Yorks; mijn Licht, mijn Drive, mijn Leven … Er is simpelweg geen “mij” zonder jou. Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat onze ogen elkaar opnieuw treffen, in het Paradijs.’
Voor de rest blijft hij vanuit de schaduw opereren. Al maakt hij een uitzondering voor de BMI Awards. Dat zijn jaarlijkse prijzen voor Europese componisten met succes in de VS. Om in aanmerking te komen voor een BMI Award moet een lied minstens 100.000 keer op Amerikaanse radiostations zijn gedraaid. Tuinfort won er negentien. Op bijna alle foto’s die Google van hem toont staat hij, in smoking of pak, op BMI’s rode loper.
Ondanks al het succes verhuisde Tuinfort binnen een paar jaar nadat zijn Amerika-avontuur begonnen was terug naar Nederland. Waarom is niet duidelijk. Maar eenmaal terug deelde hij zijn buitenlandse netwerk uitgebreid. Hij koppelde Nederlandse acts, waaronder Brace, Lange Frans en Mr. Probz, aan Akon. Hij werkte mee aan een samenwerking tussen de Amstelveense dj Martin Garrix en de Franse Guetta (‘Like I Do’). Hij liet Jeroen de Rijk drummen voor Michael Jackson en later ook voor Bruno Mars.
Ook probeerde Tuinfort iets te doen voor de groep waar hij ooit mee was begonnen, Re-Play. Begin 2015 belde hij leadzanger Mark Dakriet, om de band, die in 2003 uit elkaar was gegaan, bij elkaar te halen voor nog één album.
Songwriter Léon Paul Palmen zag de comeback als een kans met zijn held Tuinfort te werken. Hij stuurde een demo op. Tuinfort reageerde enthousiast en vroeg Palmen contact op te nemen met Re-Play. Palmen was een beginnend producer. ‘Ik had nog niet het overwicht het helemaal goed te leiden’, vertelt hij. Toch vertrouwde Tuinfort hem. ‘Hij wist waar hij naartoe wilde, maar hij liet mij mijn gang gaan. De stem op de demo klonk rauwer dan Re-Play normaal klinkt. Maar dat vond hij juist goed.’
Geen woord over familie
Tegen het einde van de middag kwam Tuinfort de studio binnen. ‘Ik merkte dat hij de jongens van Re-Play heel goed en lang kent, en dat zij hem heel erg respecteren. Ze lachen veel met elkaar, ze hebben het gezellig, Giorgio hoort erbij. Maar ze hebben toch ook echt ontzag voor hem. Hij is voor die groep een soort godfather.’
‘Met Giorgio zijn gesprekken tijdens de broodjes in de pauze al snel levensbeschouwelijk’
Die titel staat Tuinfort. Hij is een spin in het web van de Nederlandse muziek, maar weinig mensen spreken vrijuit over hem. Niemand zegt een woord over zijn familie. Ook zijn vermogen is een mysterie, hoewel het wel zeker is dat zijn hits miljoenen euro’s in auteursrechten hebben opgeleverd.
Percussionist Jeroen de Rijk vertelt dat de hitmaker graag filosofeert. ‘Met Giorgio zijn gesprekken tijdens de broodjes in de pauze al snel levensbeschouwelijk’, voegt hij toe. Dit wordt bevestigd door andere collega’s. Zoals Bobby Sukhraj, die ooit begon bij het label van Brace. Sukhraj heeft tegenwoordig zijn eigen muziekbedrijf. Onlangs lunchte een van zijn producers, Yoda Francesco, met Tuinfort om hem professioneel advies te vragen. ‘Hoe ging het?’ vroeg Sukhraj achteraf. ‘Ja, wel goed’, antwoordde Francesco, ‘we hebben het helemaal niet over muziek gehad, alleen over het leven.’
Toen Sukhraj zijn bedrijf, Houston, in 2016 startte, belde Tuinfort enthousiast op: ‘Als je iets nodig hebt moet je het laten weten.’ Dat is niet vanzelfsprekend, vertelt Sukhraj. ‘Mensen die langer in het vak zitten proberen hun succes weleens af te bakenen. Zo van: o shit, er komt een nieuwe garde, wat moet ik daarmee? Giorgio omarmt die juist. Hij denkt: we kunnen hier een te gekke samenwerking uit halen.’
Een goed voorbeeld is ‘Miljonair’, een hiphophit uit 2018 met onder meer Boef, Lil’ Kleine en beatmaker Jack $hirak, waar Tuinfort het piano-intro voor heeft gespeeld, een incidentele bijdrage aan de nieuwe generatie.
Heilige Schrift
Andere samenwerkingen zijn structureler van aard. Tuinfort levert jaarlijks een liedje aan Kinderen voor Kinderen. Zo schreef en componeerde hij de liedjes ‘Wereldplan’, ‘Leef met elkaar’ en ‘Een gezonde planeet’. De teksten zijn idealistisch: ban oorlog uit, stop met pesten, draag zorg voor het klimaat. Het begeleidende instrument is standaard een piano. ‘Het zijn meestal pianoballads die we dan de Walt Disney-achtige kant op produceren’, zegt Tjeerd Oosterhuis, producent van Kinderen voor Kinderen.
Oosterhuis kent Tuinfort sinds zijn achttiende. Ze werkten allebei met zangeres Edsilia Rombley – tegenwoordig Oosterhuis’ echtgenote – en troffen elkaar bij haar cd-presentatie in 1998. Ze hielden contact. Sinds Oosterhuis vaste producent van Kinderen voor Kinderen werd, doet Tuinfort standaard mee. ‘Hij gaat er met ontzettend veel passie in’, vertelt Oosterhuis. ‘Hij staat heel erg open voor andermans mening. En hij is echt een teamplayer. Iedere keer bedankt hij me dat hij mag meedoen in het team.’
Oosterhuis benadrukt hoe Tuinfort ondanks zijn succes op de achtergrond blijft, rust uitstraalt en zijn vroegere vrienden gelijkwaardig behandelt. Hoe hij onlangs enthousiast piano kwam spelen op Edsilia Rombleys cover van ‘One Last Time’, een song die Tuinfort eerder zelf componeerde voor Ariana Grande.
In Suriname Beken(d)t noemt Tuinfort Kinderen voor Kinderen een van de hoogtepunten van zijn carrière (het andere hoogtepunt is werken met Michael Jackson). De passage geeft een zeldzaam kijkje in zijn ziel; hij vertelt er ook over zijn geloof. ‘Ik ben een echte denker en hou van dingen onderzoeken’, zegt hij. ‘Ik ben tot de conclusie gekomen dat Jehova’s getuigen de Bijbel écht onderzoeken en haar zo duidelijk toepasbaar maken in het dagelijks leven.’ Dit bevestigt wat collega’s over hem zeggen: dat hij veel filosofeert, en dat hij spiritueel is ingesteld.
Op de pagina daarnaast staat hij op de foto, zoals altijd in pak, met een milde glimlach op zijn gladgeschoren gezicht. In zijn linkerhand draagt hij de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift. In zijn rechter een Vilac-speelgoedpiano. ‘De piano is toch het symbool van wie ik ben. Ik kan mijn emotie, woede en verdriet erin uiten, het geeft me de antwoorden op mijn vragen, net als het geloof.’
Lees meer in FD Persoonlijk, het weekend magazine van Het Financieele Dagblad over mensen, cultuur, lifestyle, reizen, carrière en personal finance.